Τρίτη 31 Ιουλίου 2012

ΚΕΪΚ ΠΕΠΟΝΙ

"Μετά από απαίτηση χιλιάδων ακροατών, θα παίξω τραγούδια των seventies, χωρίς διακοπή, για ηχογράφηση".
Έτσι έλεγα στην εκπομπή μου, χωρίς βέβαια να υπάρχει "η απαίτηση"......
Τώρα όμως υπάρχει, όχι βέβαια "χιλιάδων αναγνωστριών", αλλά μιας-δυο και φτάνει.
'Οπως πάντα, το αποτέλεσμα

Υ Λ Ι Κ Α
1/4 Πεπόνι καθαρισμένο και κομμένο σε κυβάκια
1+1/2 φλ.τσαγ. Αλεύρι αυτοφούσκωτο (φαρίνα κόκκινη)
1 φλ.τσαγ. Ζάχαρη άσπρη (ήθελε λίγο ακόμη)
200 γραμ. Μινέρβα Benecol με ελαιόλαδο ή άλλη μαργαρίνη
3 κουταλιές σούπας γεμάτες Κατίκι Δομοκού (ή άλλο αλειφώδες τυρί)
2 Αυγά
Ε Κ  Τ Ε Λ Ε Σ Η 
Σε μπωλ χτυπάμε καλά τη ζάχαρη με τη μαργαρίνη, να αφρατέψει.
Ρίχνω το τυρί, τα αυγά και το πεπόνι και χτυπάμε 2-3 λεπτά.
Προσθέτω σταδιακά το αλεύρι και γίνεται ένας πυκνός χυλός.
Αδειάζω το μείγμα σε βουτυρωμένη φόρμα (για να αποφύγω το επί πλέον βουτύρωμα, το έβαλα στον αντικολλητικό κάδο του αρτοπαρασκευαστή, χωρίς τα ζυμωτήρια).

Έψησα στο ανάλογο πρόγραμμα (μια ώρα).
Αλλιώς, ψήνω σε προθερμασμένο φούρνο, στους 180 βαθμούς, για μια ώρα πάλι.
Το μικρό μου λάθος είναι ότι άνοιξα το καπάκι του αρτοπαρασκευαστή στα 20 λεπτά, με αποτέλεσμα να μη φουσκώσει πολύ. Το ίδιο θα συνέβαινε και στο φούρνο. Δεν θέλει άνοιγμα τα πρώτα 35-40 λεπτά.

Λόγω των υγρών που έχει το πεπόνι, έμεινε υγρό στο κέντρο, χωρίς όμως να λερώνει το μαχαιράκι της δοκιμής.
Posted by Picasa

Δευτέρα 30 Ιουλίου 2012

ΚΑΙ ΟΜΩΣ, ΤΟΥΣ ΧΟΡΤΑΣΑ, ΦΑΓΑΜΕ ΚΙ ΕΜΕΙΣ.......


Το τηλέφωνο χτύπησε το πρωί, χθες Κυριακή
"Ερχόμαστε στη μια, μέσω Ελ. Βουβουζέλος".
Ήταν φιλικό ζευγάρι, που γύριζε από πολυήμερο συνέδριο στη Ρόδο-Σύμη.
Οι "λύσεις" γύρω από το σπίτι, αρκετές, αλλά κάπως αναξιόπιστες!
Είχα αποφασίσει από νωρίτερα να κάνω χοντρά μακαρόνια ο'γκρατέν με άσπρα τυριά, οπότε θα έφταναν για τέσσερις νοματαίους.
Έπρεπε όμως να έχω και κάποιο "πρώτο".  Και να το πρώτο πιάτο έτοιμο....

......με τα περισσεύματα του Σαββάτου, όσα σαφρίδια και γάβροι έμειναν, τηγανισμένα !!
Με μια σάλτσα με σωταρισμένο κρεμμύδι χοντροκομμένο, σκόρδο, ντομάτες ξεφλουδισμένες και ξεσποριασμένες στο multi, άσπρο κρασί.
Σε ταψάκι με τα "παλιά" ψάρια και στον φούρνο, μαζί.......

.......με το τυροπαστίτσιο.........

.....και όλα έτοιμα στη μία παρά δέκα.

Μαζί με μια ντοματοσαλάτα και ένα ζουμερό κέϊκ πεπόνι για επιδόρπιο......

.......έφαγαν καλά τέσσερα στόματα.
Με την συνοδεία κρασιού λευκού "Κατώγι Αβέρωφ" και με Φιξ Dark, για όποιον θέλει (εγώ)........
Posted by Picasa

Πέμπτη 26 Ιουλίου 2012

ΤΣΙΠΟΥΡΕΣ ΣΤΗ ΓΚΡΙΛΛΙΕΡΑ, ΜΕ ΛΑΔΟΛΕΜΟΝΟ ή ΣΑΛΤΣΑ "ΡΑΒΙΓΚΟΤ"

Ένα κόλλημα με τον Τσελεμεντέ το είχε η μητέρα μου.  Το θεωρούσε σαν απαγκίστρωση από την μαγειρική της γιαγιάς.

Από εκεί προέρχεται και αυτή η σάλτσα "Ραβιγκότ", με τα ίδια υλικά, αλλά με πιο μοντέρνα τεχνικά μέσα. Θα την δούμε παρακάτω.

Η σημερινή απόφαση έλεγε τσιπούρες ψητές και έγινε.
Να και το αποτέλεσμα


Τα ψάρια είναι από το ιχθυοτροφείο του Αγίου Νικολάου Χαλκιδικής, απέναντι από την Διάπορο, φρεσκότατες.  Τις καθάρισε, όπως πάντα η γυναίκα του ψαρά. Ήθελαν μόνο πλύσιμο και στέγνωμα.

Κάρβουνα στο μπαλκόνι είναι αδιανόητο και κατέληξα στην γκριλλιέρα (το μικρό τετράγωνο τηγανάκι με τον ριγωτό πάτο).
Κάνω δυο χαρακιές από κάθε πλευρά, αλείφω με λαδολέμονο έξω και μέσα, σκεπάζω με μεμβράνη και στο ψυγείο, για 15-20'.
Στο μεταξύ λαδώνω ελαφρά την γκριλλιέρα και την βάζω στο ανάλογο μάτι, με φουλ ένταση.
Το κακό ήταν ότι δεν χωρούσαν και οι δύο μαζί και έγιναν μια-μια.
Χαμηλώνω την ένταση, από το 12 στο 8 και βάζω την πρώτη, για 10' από κάθε πλευρά.
Ακολουθεί και η δεύτερη και τώρα η σάλτσα

Υ Λ Ι Κ Α
2 κουτ.σουπ. Μουστάρδα Dijon
3/4 φλ.τσαγ. Ελαιόλαδο Έξτρα Παρθένο
2 κουτ.σουπ. Ξύδι άσπρο
2 κουτ.σουπ. Χυμό λεμονιού
3 κουτ.σουπ. Νερό
Τα φύλλα από μερικά κλαδάκια Μαϊντανού
Αλάτι και πιπέρι
Αγγουράκι τουρσί ψιλοκομμένο
Κάπαρη
Ε Κ Τ Ε Λ Ε Σ Η
Τα πρώτα 5 υλικά στο multi (δεν είχε τέτοιο ο Τσελεμεντές και χρησιμοποιούσε σύρμα!).  Δούλεμμα για 3', ρίχνω το λάδι και τον μαϊντανό, συνεχίζω για 3' ακόμη και αλατοπιπερώνω.
Αδειάζω σε μπωλάκι και ρίχνω τα τουρσάκια. Ανακατεύω και στο ψυγείο, για μισή+ ώρα.

Σερβίρουμε τα ψάρια και σε σαλτσιέρα την σάλτσα, για όποιον θέλει. Σας διαβεβαιώ ότι όλοι θα θέλουν.......
Παράλληλα δίπλα έχουμε και το λαδολέμονο, χτυπημένο.
Το καλύτερο όμως το άφησα για το τέλος.
Στο τηγανάκι μαζεύτηκε το λίπος από τις τσιπούρες, που καταστάλλαξε στην πιατέλλα. Συμπλήρωμα με λαδολέμονο και βουτιές με φρέσκο ψωμάκι ολικής.

Τέλεια, για σήμερα.  Αύριο....ο Θεός Μεγάλος......
Posted by Picasa

Τετάρτη 25 Ιουλίου 2012

Δεν ξαναγράφω για........

......μπαρμπουνοφάσουλα (χάντρες).
Το πολύ το "Κυριε'λέησον το βαριέται κι ο Παππάς, λέγαμε στο σπίτι μας.
Όποιος θέλει ας κάνει αναζήτηση, εδώ αριστερά και θα βρει αρκετές φορές, με μικρές παραλλαγές.
 
Το συνοδευτικό ήταν ένας Καβουρμάς Βουβαλίσιος Κερκίνης, σωταρισμένος απλά με πιπεριά κέρατο,  και.........

........μια σαλατίτσα με καπνιστό τόνο, ντομάτα, κάπαρη και ρίγανη.......

.......ο τέλειος τσιπουροσυνδυασμός, μαζί με Γιδοτύρι και φρέσκο ψωμάκι ολικής,  και τι στον κόσμο!!!!!!

Κάτι παραπάνω ξέρει ο Ανέστης Μπαμπατζιμόπουλος!!!!!
Posted by Picasa

Σάββατο 21 Ιουλίου 2012

ΣΙΡΟΠΙΑΣΤΗ ΚΑΡΠΟΥΖΟΠΙΤΑ ΚΥΚΛΑΔΩΝ (και ενημέρωση 2013, βελτιωμένη και επηυξημένη)


Το σκηνικό στην μανάβισσα, την Κα Χρυσούλα, χθες το πρωί.
-- Το καρπούζι θα έρθω να το πάρω αύριο. Τώρα είμαι βαρυφορτωμένος.
Ερώτηση της συμβίας:  -- Τι να το κάνουμε τόσο πολύ.
Απάντηση δική μου:  -- Καρπουζόπιτα, σαν αυτή που σε άρεσε στη Σίφνο.
-- Α! Ωραία.....
Εδώ τσίμπησε η Κα Χρυσούλα.  -- Θέλω την συνταγή.
-- Θα την έχεις αύριο.  Και φεύγω.
Το "αύριο" ήταν σήμερα το πρωί.
Εκτυπώνω την συνταγή, που κοινοποίησα στο Facebook πριν μερικές μέρες, από το Diet up, που και εκείνοι την πήραν από το www.milosislandinfo.gr, τελείως Παραδοσιακή της Μήλου και πάω, παίρνω ενα καρπούζι περίπου 8 κιλά (βαρύ το άτιμο), δίνω το χαρτί και επί το έργον.
Να το αποτέλεσμα, σε θερμοκρασία περιβάλλοντος πια
 
Φυσικά, όπως σχεδόν πάντα, ΔΕΝ ακολούθησα κατά γράμμα την συνταγή. Παρακάτω θα αναφέρω τις αλλαγές που έκανα και στο τέλος το τι σκοπεύω να κάνω την επόμενη φορά.

Το καρπούζι με κούρασε πολύ στο καθάρισμα, γιατί τα σπόρια δεν ήταν τακτοποιημένα σε κανονικές σειρές (καρπούζι στο σπίτι μας δεν παίρνουμε, γιατί είναι μεγάλο και μέχρι να το φάμε μαραίνεται. Τώρα όμως, όπως είπανε, πουλάνε και μισό, όπως είχα δει στο Βέλγιο, πριν ποοοολλά χρόνια, να πουλούν φέτες και γελούσα.  Τότε!!).
Πολλά είπα και πάω στην συνταγή μας
Υ Λ Ι Κ Α   (όπως γράφει το Diet up και σε παρένθεση με κίτρινα οι αλλαγές μου)
1 μεγάλο Καρπούζι (8 κιλά ήταν το δικό μου)
6-7 κουταλιές της σούπας Αλεύρι (έβαλα φαρίνα αυτοφούσκωτη ~250 γραμμάρια)
2 κουτ.σουπ. Ζάχαρη (3 κουταλιές καστανή)
1 κουτ.σουπ. Κανέλλα (δεν έβαλα, για να μη καλύψει τη γεύση)
2-3 κουτ.σουπ. Ελαιόλαδο (3 κουταλιές + 1 για το λάδωμα)
200 γραμ. Μέλι (1 κουταλιά μέσα και 3 κουτ. με 1 φλ. Ζάχαρη άσπρη και 1/2 φλ. Νερό για το σιρόπι)
Σουσάμι για το πασπάλισμα
Ε Κ Τ Ε Λ Ε Σ Η
Κόβω φέτες το καρπούζι, κρατώ χώρια τις καρδιές και καθαρίζω τα μαύρα σπόρια από το υπόλοιπο κόκκινο μέρος. Το κόβω κομμάτια και το βάζω στο σουρωτήρι. Γέμισε το σουρωτήρι και το υπόλοιπο το κράτησα με την καρδιά για μια φυσιολογική κατανάλωση.

Βάζω το σουρωτήρι σε μια κατσαρόλα, πατάω το καρπούζι με το χέρι, για να βγεί το ζουμί και μένει αυτό που είναι στην επόμενη φωτό

Μέτρησα το ζουμί και ήταν 1,5 λίτρα (ένα μπουκάλι του νερού Καρπουζάδα, για πόσιμο ή, θα δούμε τι άλλο. Για την ώρα παγώνει στο ψυγείο)

Η συνταγή το στύβει και το αφήνει μία ώρα για να φύγει το υγρό.
Βάζω το στυμμένο καρπούζι σε μπωλ, προσθέτω την καστανή ζάχαρη, το αλεύρι, το ελαιόλαδο, το μέλι και ανακατεύω κααααλά με ένα κουτάλι.
Στην αρχή φαίνεται σφιχτό το μείγμα, αλλά μετά γίνεται σαν χυλός, πυκνόρευστος, όπως το μείγμα του κέϊκ.
Η συνταγή λέει να προσθέσεις σταδιακά το αλεύρι και το λάδι, μέχρι να πετύχεις τον χυλό.
Εγώ τα έβαλα όλα μαζί, γιατί είχα την εναλλακτική του ζωμού για αραίωμα ή της φαρίνας για σφίξιμο.
Στρώνω καλά βρεγμένη και στυμμένη λαδόκολλα στο ταψί, την λαδώνω με πινέλλο και πασπαλίζω σουσάμι.

Ρίχνω τον χυλό του μπωλ, τον απλώνω άκρη άκρη, με πάχος 2-2,5 εκατοστά, ραντίζω και με λίγο λάδι ακόμη και πασπαλίζω με σουσάμι ξανά.

Ο φούρνος έχει προθερμανθεί στους 180 βαθμούς και σε 45 λεπτά είναι έτοιμο.

Λίγο πριν το τέλος του ψησίματος, βράζω την ζάχαρη με το νερό και το μέλι και κάνω ένα σιρόπι.
Μόλις βγεί ζεστό από τον φούρνο, σιροπιάζω με το ζεστό σιρόπι και περιμένω να απορροφηθεί και να κρυώσει, για να την κόψω και να δοκιμάσω.
Τέλεια, σαν αυτή που φάγαμε στη Σίφνο, με υφή που φέρνει κάτι από Χαλβά Φαρσάλων και ΝΑ η ιδέα για την επόμενη φορά.
Θα αντικαταστήσω μέρος της Φαρίνας με Σιμιγδάλι χοντρό ή ψιλο, θα δούμε.  Θα αποκτήσει σπυρωτή υφή και την γεύση του σιμιγδαλιού.

Ίσως να είμαι ακόμη με σας τους ζωντανούς και να προλάβω να το κάνω.
Φεύγοντας, τσιμπήστε και μια Καρπουζοκαρδούλα παγωμένη.

Τον καρπουζοχυμό, μπορεί να τον κάνω γρανίτα, με αλεσμένο πάγο. Το υπόλοιπο κόκκινο, παγωμένο με συνοδεία φέτας, είναι ότι καλύτερο.
Και επειδή έμαθα ότι η Μήλος και η Φολέγανδρος μαλώνουν για την Πατρότητα της συνταγής, την ονομάζω "ΚΥΚΛΑΔΩΝ" γενικά, μιας και εγώ την έφαγα στη Σίφνο.
Σημείωση: Το μέλι που έβαλα είναι Πευκόμελο Σιθωνίας.  Που να βρουν πευκόμελο στις Κυκλάδες, όπου το ψηλότερο δένδρο είναι ο Μαϊντανός, εκτός από την Πάρο, όπου είναι τα καλάμια!! (Τάδε έφη zeidoron dtsoukas) !!!!

ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ 2013
Τις λέξεις "βελτιωμένη και επηυξημένη" κάτι παλιοί φιλόλογοι μπορεί να τις θυμηθούν!!  Τις έγραφε στο εξώφυλλο η μετάφραση των Αρχαίων του Ρώσση!! (Ή μήπως δεν έπιαναν στα χέρια τους τέτοια μιάσματα;)!!
Η σημερινή καρπουζόπιτα έχει τις εξής βελτιώσεις, από την παραπάνω:
α)  Το σουσάμι σε μεγαλύτερη ποσότητα και ελαφρά καβουρντισμένο, πριν την χρήση (έξτρα νοστιμιά).
β) Το μισό αλεύρι αντικαταστάθηκε με Σιμιγδάλι χοντρό (πιο καλή υφή στη γλώσσα).
γ) Προτέθηκε ένα κουταλάκι του γλυκού Κανέλλα (μάλλον ήθελε παραπάνω).........
Να και μερικές σημερινές φωτό




Δεν αποκλείω επανάληψη μέσα στον Αύγουστο, γιατί αυτή "έπεσε υπέρ Πατρίδος", σε ηρωικά πεσκέσια (κράτησα και το κατι τις για μας. Κάτι ψιλά!!)
____________________________

Ο Αύγουστος πέρασε άπρακτος και τώρα, Σεπτέμβριος πια, είπα να ξανακάνω, γιατί την περιμένουν (ξέρεις τώρα, πεσκέσια και τέτοια!)
Το δείγμα της φωτό είναι με παχύ καϊμάκι από πρόβειο γιαούρτι Δορκάδος, πλήρες!!  Το άκρον άωτον της χοληστερίνης, αλλά....... δεν βαριέσαι...μια ζωή την έχουμε!!
Ίσως.....και του χρόνου!!!!!!

Τετάρτη 18 Ιουλίου 2012

ΟΙ ΜΕΛΙΤΖΑΝΕΣ ΞΕΣΤΡΑΤΙΣΑΝ ..........ΣΗΜΕΡΑ !!


Ήξερα από παλιά για τους γιατρούς, ότι  "Τις επιτυχίες τους τις βλέπει η δημοσιότητα και τις αποτυχίες τις κρύβει το χώμα".
Για να μη μου κρύβει λοιπόν τις αποτυχίες μου το χώμα, παράτησα την Ιατρική (και για κάποιους άλλους, πιο ηθικούς λόγους).
Σήμερα, η Κα Χρυσούλα, η μανάβισσα της γειτονιάς, μέσα σε όλα τα ψώνια, μου δίνει και μερικές μελιτζάνες δώρο, σαν καλό πελάτη.
Έμοιαζαν με "τσακώνικες", αλλά ήταν "φλάσκες".
Ρώτησα προέλευση και η απάντηση ήταν
"Δικές μας από το κτήμα στα Βασιλικά (Θεσσαλονίκης), με σπόρο που ήρθε από την Ιεράπετρα (Λασιθίου), τύπου "Αργίτικες", χωρίς κανένα λίπασμα ή χημικά. Μόνο νερό".
Τρέχα - γύρευε, δηλαδή.

Άντε, λέω, να κάνω Ρολάκια με τυρί, πιπεριά και ντομάτα.
Με το ξεκίνημα, κόβω λεπτές φέτες κατά μήκος και τις ζεματώ σε βραστό αλατισμένο νερό.
Έπρεπε να τις αφήσω 3-5 λεπτά, αλλά το κουδούνι της πόρτας με καθυστέρησε και ξεφύγαμε.
Αποτέλεσμα, μαλάκωσαν τόσο πολύ, που δεν μπορούσα να τις τυλίξω.   Τα ρολάκια απέτυχαν!!!!
Η σάλτσα που θα έριχνα από πάνω, σχεδόν έτοιμη (σαν την σάλτσα για το ιμάμ), οι πιπεριές κομμένες "ζουλιέν" (μπαστουνάκια), αλλά το γιδοτύρι άκοπο ακόμα (ευτυχώς).
Και η λύση:
Ρίχνω στη σαλτσα τις κομμένες πιπεριές και βράζω λίγο ακόμα.
Λαδώνω πυρεξάκι, στρώνω τις "νιανιά" μελιτζάνες, καλύπτω με την σάλτσα, σκεπάζω με μεμβράνη και στο ψυγείο, μέχρι να τελειώσει η Κυρία κανιβαλλο/σίφουνας, που μας καθαρίζει και να φύγει από την κουζίνα.

Με την απελευθέρωση, τρίβω το τυρί και φουρνίζω στους 180 βαθμούς, για 45'.
Τέλειο το φαγάκι, σαν Ιμάμ Μπαϊλντί, με κάπως έντονη τη γεύση πιπεριάς (κέρατα είχα).

Και από πολύ κοντά

Και έτσι δεν μπορεί να κατηγορηθώ ότι την αποτυχία μου την έκρυψε το χώμα.....
Posted by Picasa

Κυριακή 15 Ιουλίου 2012

ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΝΑ ΓΙΝΕΙ "ΚΟΥΪΖ" , ΑΛΛΑ.........


Οι σημερινές φωτογραφίες είναι από το συμπλήρωμα του μεσημεριανού

Θα μπορούσε να γίνει κουΐζ για να δούμε ποιος θα βρει τι είναι,

αλλά δεν μ'αρέσουν αυτά, που τα θεωρώ "σικέ" και γιαυτό το λόγο  με παρεξήγησε  κάποια αναγνώστρια μου (για την οποία έκανα και κάποια θυσία, πέρσυ).
Η φάση από κοντά

και από πιο κοντά

και για λυθεί η απορία
Είναι κολοκυθάκια τηγανητά (ή, αν θέλεις, τηγανητάκια κολοκυθά).
Κομμένα ροδέλλες, περίπου 1 εκατοστό πάχος, αλευρωμένα, περασμένα από χτυπημένο αυγό και φρυγανιά από κρίθινο Κρητικό παξιμαδάκι.
Τηγανισμένα για λίγο σε μέτρια ζεστό Ελαιόλαδο Έξτρα Παρθένο.
Τζατζίκι και ντομάτα για ντεκόρ....
Posted by Picasa

Σάββατο 14 Ιουλίου 2012

ΜΙΑ ΠΙΤΑ ΔΙΠΛΗ (παλιά απάτη....)


Όταν μικρός (ναι, κι εγώ ήμουν κάποτε μικρός), σαν τα πιο πολλά παιδιά δεν έτρωγα "πρασινάδες, η μητέρα μου έκανε μια απατεωνία.  Έφτιαχνε μια πίτα μισή-μισή.

Η μισή με σπανάκι και η άλλη μισή με τυριά.
 

Σήμερα έκανα κι εγώ το ίδιο.  Επάνω με σπανάκι και λίγα τυριά και κάτω με τυριά μόνο.

Και τα δυο υλικά εμπλουτίστηκαν με σφιχτή μπεσαμέλ

Στο ίδιο ταψί
 
 

Αυτά (οι εικόνες εννοώ) μεγαλωώώώώνουν με απλό "κλικ".
Posted by Picasa