Τρίτη 30 Μαρτίου 2010

ΤΟ ΒΡΑΔΥ ΤΗΣ ΑΝΑΣΤΑΣΗΣ (τι τρώμε, μετά τη νηστεία).

Κάθε χρόνο, ακόμη και αν πρόκειται να κάνουμε ΠΑΣΧΑ κάπου έξω,
κατασκευάζονται τα Παραδοσιακά μας φαγητά.

Παρακάτω παραθέτω τα ΤΣΟΥΡΕΚΙΑ, την Μεγάλη Τετάρτη,
τα ΚΟΚΚΙΝΑ ΑΥΓΑ, την Μεγάλη Πέμπτη και ΟΛΑ τα υπόλοιπα
το Μεγάλο Σάββατο, από το πρωί μέχρι το απόγευμα.

Όταν φεύγουμε από το σπίτι, πάλι γίνονται, αλλά σε διαφορετικές ημέρες και τα παίρνουμε μαζί μας, ΠΕΣΚΕΣΙ.

Οι συνταγές και οι φωτογραφίες είναι από τις περσινές αναρτήσεις το Απριλίου 2009, στο ξεκίνημα αυτού του blog.
Για φέτος θα ξεκινήσουμε αύριο.
Πάμε λοιπόν........

ΜΕΓΑΛΗ ΤΕΤΑΡΤΗ

ΤΣΟΥΡΕΚΙΑ ΠΑΣΧΑΛΙΝΑ (υπάρχει καιρός ακόμη)


Πάσχα χωρίς αυγά και τσουρέκια δεν γίνεται.
Βρήκα παλιά συνταγή της γιαγιάς Δήμητρας , την έφτιαξα χθες βράδυ και επειδή είχε απρόσμενη επιτυχία, την δημοσιεύω, για όποιον(-αν) θαρραλέο(-α) θέλει.
Οι ποσότητες των υλικών προσαρμόσθηκαν στα μικρά μεγέθη της ζωής μας, εκμοντερνίστηκαν λίγο και χρησιμοποιήθηκε μίξερ.

ΥΛΙΚΑ
1+ 1/2 κιλ. αλεύρι Άνθος σκληρό (για τσουρέκι)
45 γραμ. μαγιά ξερή (5 φακελλάκια Mac magic των 9 γραμ. το καθένα)
1 κούπα γάλα light χλιαρό (ή εβαπορέ light αραιωμένο μισό-μισό)
1 κούπα νερό χλιαρό (να αντέχει το δάκτυλο άνετα)
2 κούπες ζάχαρη άσπρη
2 κουτ.σουπ. ελαιόλαδο
1 κουτ.γλυκού αλάτι
1 κουτ.σουπ. μαχλέπι σκόνη (αλεσμένο)
1 κουτ.γλυκού μαστίχα κοπανισμένη με λίγη ζάχαρη (για να μη κολλήσει στο γουδί)
7+2 αυγά σε κανονική θερμοκρασία
200 γραμ. "βούτυρο"(μαργαρίνη ΜΙΝΕΡΒΑ ΜΠΕΝΕΚΟΛ ΜΕ ΕΛΑΙΟΛΑΔΟ για μαγείρεμα
1 κουτ. γλυκού μπέϊκιν πάουντερ

ΕΚΤΕΛΕΣΗ
Διαλύουμε την μαγιά στο χλιαρό (όχι ζεστό) νερό και χτυπάμε με τους αυγοδάρτες του μίξερ χειρός, ώστε να διαλυθεί καλά και την αδειάζουμε σε μεγάλη λεκάνη.
Ρίχνουμε όλα τα υπόλοιπα υλικά και ανακατεύουμε πολύ καλά, παλι με τους αυγοδάρτες.
Ρίχνουμε λίγο-λίγο το αλεύρι, αρχίζοντας το ζύμωμα με τα ζυμωτήρια του μίξερ (γάντζους),μέχρι να πετύχουμε μια αφράτη και μαλακιά ζύμη.
Καλύπτουμε την επιφάνεια της με χαρτί ψησίματος (λαδόκολλα), σκεπάζουμε με κάτι μάλλινο και την διατηρούμε σε ζεστό περιβάλλον.
Ο χρόνος φουσκώματος εξαρτάται από την θερμοκρασία του περιβάλλοντος (ιδανικό 30 οC)
Η ζύμη πρέπει να διπλασιάσει τον όγκο της τουλάχιστον.
Τότε ζυμώνοντας (χαϊδεύοντας) την "ρίχνουμε". Τότε μπαίνει ευλογημένο χέρι, την γυρίζουμε πάνω κάτω πολλές φορές γυρίζοντας λίγο-λίγο την λεκάνη (για να κάνει τις "ίνες που χαρακτηρίζουν τα τσουρέκια) και πλάθουμε πλεξούδες, τις βάζουμε σε αντικολλητικό χαρτί ψησίματος στο ταψί και αφήνουμε πάλι να διπλασιαστούν σε όγκο.
Υπολογίζουμε τις αποστάσεις μεταξύ τους γιατί θα φουσκώσουν .
Οι ποσότητες αυτές βγάζουν περίπου 6 τσουρέκια (από 3 σε κάθε ρηχό ταψί).
Πρίν το φούρνισμα, αλείφουμε την επιφάνεια τους με τους χτυπημένους κρόκους των δύο αυγών και πασπαλίζουμε με σουσάμι ή ότι άλλο μας κάνει κέφι.
Ψήνουμε σε προθερμασμένο στους 150 οC στις αντιστάσεις ή 130 οC αντιστάσεις+αέρα, για 40 λεπτά.
Αν έχουμε αντιστάσεις+αέρα, μπορούμε να βάλουμε δύο ταψιά συγχρόνως, αντιστρέφοντας τα πάνω-κάτω στα 20 λεπτά, ώστε να πάρουν ίσες θερμοκρασίες.

Η γιαγιά μου "σταύρωνε" την ζύμη πριν το σκέπασμα με το μάλλινο, έλεγε και κάποιες προσευχές, έτσι για "μαγεία". Εγώ δεν τα έκανα αυτά, παραφούσκωσε όμως γιατί πρόσεξα τις θερμοκρασίες των υλικών σχολαστικά.

Καλή Επιτυχία και του χρόνου νάμαστε καλά!!
---------------------------------------------------
ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ ΜΑΡΤΙΟΥ

Τα παραπάνω είναι τα περσυνά

Φέτος, σήμερα Μεγάλη Τετάρτη ξαναέγινε η ίδια συνταγή, αλλά με ένα κιλό αλεύρι, για τέσσερα τσουρέκια।

Εδώ η ζύμη, έτοιμη για φούσκωμα

Αν απορείτε για το τι είναι αυτό το άνορακ, σας λέω ότι μέσα του περιέχει την λεκάνη με το ζυμάρι, επάνω στην κουζίνα, με αναμμένο τον φούρνο στους πενήντα βαθμούς και μισάνοιχτη την πόρτα

Μετά το φούσκωμα τα έπλασα πλεξούδες και εδώ είναι έτοιμα για φούρνισμα

Και νάτα έτοιμα ψημένα

ΚΑΙ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ........
____________________________________________


ΜΕΓΑΛΗ ΠΕΜΠΤΗ

ΜΑΓΕΙΡΙΤΣΑ για το Αναστάσιμο δείπνο


Μεγάλο Σάββατο, κατάνυξη, γεμάτες οι εκκλησίες, Ανάσταση, προσκύνημα, σπίτι.
Εκεί περιμένει ,έτοιμη από νωρίς, η μαγειρίτσα και τα "άλλα" για αυτούς που δεν θέλουν να ακολουθήσουν την παράδοση....
Αυτά όμως που γίνανε από νωρίς, με τελετουργικό τρόπο, πρέπει να τα περιγράψω, αν και είναι παρόμοια σε κάθε σπίτι, δίνοντας την συνταγή που κάνω πάρα πολλά χρόνια τώρα μόνος μου. Και ο λόγος είναι γιατί κανείς άλλος δεν "πιάνει" άλλα κρεατικά εκτός από μοσχάρι.

ΥΛΙΚΑ
1 ή 2 συκωταριές (πιο κάτω θα καταλάβετε γιατί "η 2")
1/2 κιλό εντεράκια (προαιρετικά)
2 δεμάτια κρεμμυδάκια φρέσκα ψιλοκομμένα
1 δεματι άνιθο ψιλοκομμένο
1/2 δεμάτι μαϊντανό (τα φυλλαράκια)
1/2 κούπα (120-150 γραμ.) ρύζι καρολίνα ή γλασέ
1/2 κούπα ελαιόλαδο
2 αυγά
3 λεμόνια
1+2 γεμάτες κουταλιές σούπας αλεύρι

ΕΚΤΕΛΕΣΗ
Χωρίζουμε τα διάφορα μέρη της συκωταριάς και τα πλένουμε πολύ καλά. Αν βάλουμε εντεράκια,τα γυρίζουμε το μέσα έξω με ένα ξυλαράκι (ή ένα μολύβι ή το πλαστικό μέρος από το κλασσικό BIC) και τα πλένουμε επίσης.
Μπορούμε να τα σχίσουμε κατά μήκος με ένα ψαλίδι και να τα πλύνουμε μετά.
Ζεματάμε για λίγο όλα τα παραπάνω και τα ψιλοκόβουμε. Εγώ κρατάω από τα "πλεμόνια" μόνο τα περιφερειακά μέρη.
Σε βαθύ τηγάνι ή στην κατσαρόλα σωτάρουμε τα ψιλοκομμένα εντόσθια μερικά λεπτά.
Ρίχνουμε τα κρεμμυδάκια , τον άνιθο , αλάτι και πιπέρι και τα σωτάρουμε λίγο ακόμη.
Σε αυτό το σημείο, αν θέλουμε να φτιάξουμε και μερικούς τζιγεροσαρμάδες, κρατάμε μια σχετική ποσότητα μείγματος. Και αυτό για να αξιοποιήσουμε και την σκέπη (μπόλια την λένε μερικοί), που συνοδεύει συχνά τη συκωταριά.
Αυτός είναι ο λόγος που λέω "ή δύο" συκωταριές. Για να έχουμε αρκετό υλικό και να μπορούμε να πετάξουμε ότι δεν μας "κάθεται" καλά.
Στη συνέχεια ρίχνουμε το μείγμα σε κατσαρόλα ή χύτρα ταχύτητος και το πασπαλίζουμε με το αλεύρι.
Προσθέτουμε περίπου 2-3 λίτρα νερό (ανάλογα με την ποσότητα του μείγματος) και βράζουμε για 20' (χύτρα ταχ/τος 12-15' από το σφύριγμα της βαλβίδας).
Τότε ρίχνουμε το ρύζι και αφήνουμε να βράσει 15' (χύτρα 6-7'), μέχρι να μαλακώσει.
Μετά "δένουμε" την σούπα με αυγολέμονο, ως εξής:
Σε ένα μπώλ βάζουμε λίγο νερό, τα αυγά και τα χτυπάμε με τα χτυπητήρια(αυγοδάρτες) του μίξερ χειρός, προσθέτοντας σιγά-σιγά τον χυμό των λεμονιών και 1 ή 2 κουταλιές της σούπας αλεύρι, για να χυλώσει . Συνεχίζουμε το χτύπημα προσθετοντας μερικές κουτάλες από τον ζωμό που έβρασε.
Όταν ομογενοποιηθεί το αυγολέμονο, το ρίχνουμε στην σουπα, ανακατεύοντας ζωηρά.
Την σερβίρουμε πασπαλισμένη με τα φυλλαράκια του μαϊντανού (αν θέλουμε ψιλοκομμένα).
Ιδανικό είναι, αντί για νερό, να χρησιμοποιήσουμε ζωμό κρέατος.
(φωτό δεν έχω για την ώρα, γιατί ακόμη δεν κατασκευάστηκε. Αύριο!!!).
(Το "αύριο" είναι πια "σήμερα" και να και η φωτό)

Πιό κάτω θα δείτε πως αξιοποιούμε το μείγμα που κρατήσαμε.
______________________________________________

ΤΖΙΓΕΡΟΣΑΡΜΑΔΕΣ ΠΑΣΧΑΛΙΑΤΙΚΟΙ

Όταν φτιάχναμε την μαγειρίτσα, κρατήσαμε μείγμα εντοσθίων για Τζιγεροσαρμάδες
Εύκολα μπορούμε να εντυπωσιάσουμε τους καλεσμένους μας, σερβίροντας και αυτό το κατασκεύασμα.

ΥΛΙΚΑ
Το μείγμα εντοσθίων που κρατήσαμε
1 σκέπη αρνίσια (μπόλια κατά μερικούς)
Λίγο νερό
Κασέρι ή κεφαλοτύρι σε τετράγωνα κομμάτια

ΕΚΤΕΛΕΣΗ
Πλένουμε πολύ καλά την σκέπη.
Την κόβουμε σε κομμάτια, ανάλογα με το μέγεθος που θέλουμε τους σαρμάδες.
Ζεσταίνουμε τα κομμάτια σε νερό για να μαλακώσουν και να μπορούν να τεντωθούν εύκολα, χωρίς να σχιστούν.
Βάζουμε στο καθένα ανάλογο μείγμα και κλείνουμε τις άκρες καλά. Τοποθετούμε σε ταψί με το κλείσιμο από κάτω.

Ρίχνουμε λίγο νερό και ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο στους 200 οC, μέχρι να αρχίσει να ροδίζει η σκέπη.
Τότε βάζουμε το τυρί στην κορυφή και αφήνουμε στον φούρνο μέχρι να αρχίσει να παίρνει το σχήμα του τζιγεροσαρμά.



Οι τζιγεροσαρμάδες που τρώμε "έξω" έχουν και ρύζι (είναι φθηνότερο από τα υλικά).
Αν θέλουμε, μπορούμε να μισοβράσουμε ρύζι και να το προσθέσουμε στο μείγμα, για να "αυγατίσει".
_____________________________________



Συνταγές για Ντολμαδάκια υπάρχουν πολλές και παντού.
Με μπεσαμέλ λεμονιού όμως είναι κάτι από σπάνιο, έως ανύπαρκτο, μια και είναι δικής μου εμπνεύσεως, έτσι για πρωτοτυπία.
Αρχικά τα έφτιαξε η γυναίκα μου, με προοπτική να τα φάνε μόνο με λεμόνι, πράγμα που δεν το πάω.
Έτσι ζήτησα να έχουν αρκετό ζουμί, για να μπορέσω να δημιουργήσω την σχετική σάλτσα, μόνο για μένα.
Εννοείται ότι βοήθησα στο τύλιγμα, που είναι και η πιο μεγάλη "μανούρα".
Φυσικά ΟΛΟΙ δοκίμασαν την σάλτσα και το "μόνο με λεμόνι" έμεινε μόνο στις αναμνήσεις τους.
Επειδή τους άρεσε, δίνω εδώ τον τρόπο:

ΥΛΙΚΑ ΓΙΑ ΤΑ ΝΤΟΛΜΑΔΑΚΙΑ
60+ αμπελλόφυλλα σε άλμη (ή φρέσκα στην εποχή τους)
1 κιλό κυμά από νουά (άπαχο) ή μισό-μισό με χοιρινό
3-4 κρεμμυδάκια φρέσκα ψιλοκομμένα ή ένα μεγάλο κρεμμύδι ξερό
1 δεμάτι άνιθο ψιλοκομμένο
1+ φλυτζανάκι του καφέ ελαιόλαδο, ανάλογα με το λίπος του κυμά
1 φλυτζ.τσαγιού ρύζι καρολίνα ή γλασέ
Αλάτι
Πιπέρι

ΥΛΙΚΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΑΛΤΣΑ
2-3 κουτ.σουπας αλευρι για όλες τις χρήσεις
1/2 λίτρο ζωμό από τα βρασμένα ντολμαδάκια
3 λεμόνια
2 αυγά

ΕΚΤΕΛΕΣΗ
Αν έχουμε τα φύλλα σε άλμη, τα ξεπλένουμε με ζεστό νερό.
Αν είναι φρέσκα, τα ζεματάμε σε ζεστό νερό 2-3 λεπτά για να μαλακώσουν.
Ζυμώνουμε τον κυμά με όλα τα υλικά καλά και τον αφήνουμε μια ώρα στο ψυγείο .
Μετά ξεκινάμε το τύλιγμα του μείγματος στα φύλλα και τα τοποθετούμε στην χύτρα κυκλικά, στον πάτο της οποίας έχουμε στρώσει φύλλα (τα σχισμένα και τα περισσεύματα).
Συμπληρώνουμε νερό μέχρι να σκεπαστούν και τα καπακώνουμε με ενα πιάτο στην διάμετρο
της χύτρας.
Βράζουμε για 20-25' από το σφυριγμα της βαλβίδας.
Αν δεν έχουμε χύτρα ταχύτητος, τότε τα βράζουμε για 40'.

Όταν βράσουν παίρνουμε από το ζουμί που έμεινε, περίπου μισό λίτρο για την "μπεσαμέλ"
Σε ένα κατσαρολάκι ρίχνουμε το αλεύρι και το βρέχουμε με μερικές κουταλιές ζωμό.
Το δουλεύουμε με τους αυγοδάρτες (χτυπητήρια) του μίξερ χειρός, μέχρι να απορροφηθεί το αλεύρι, σε χαμηλή φωτιά. Ρίχνουμε τον υπόλοιπο ζωμό και ανακατεύουμε με υπομονή, μέχρι να αρχίσει να πήζει.
Τότε ρίχνουμε τα αυγά που χτυπήσαμε με τα λεμόνια (τον χυμό τους εννοείται) και συνεχίζουμε το χτύπημα μέχρι να φέρουμε την "μπεσαμέλ" στην πυκνότητα που θέλουμε.
Σε μένα αρέσει πηχτή. Να στέκεται επάνω όταν την σερβίρεις (βλ. φωτο).

Η διαφορά από μια φυσιολογική μπεσαμέλ είναι ότι αντί για γάλα, χρησιμοποιούμε τον ζωμό από το βράσιμο.
Το μυστικό για να μη "σβωλιάσει" είναι το γρήγορο χτύπημα με το μίξερ.

Οι φίλοι σας θα ενθουσιασθούν, είδικά όσοι αρέσουν τα "ξυνά".
__________________________________________


ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΣΕ ΟΛΟΥΣ
______________________________

Δευτέρα 29 Μαρτίου 2010

ΜΑΡΟΥΛΙ (μόνο;;;)

Στο σπίτι μας, η Μεγάλη Εβδομάδα ήταν, πάντα, ΑΛΑΔΩΤΗ.
Τρώγαμε μόνο νερόβραστα και σαλάτες με λέμόνι ή ξύδι.

Σήμερα, Μεγάλη Δευτέρα, έκανα μια σαλατούλα μόνο με μπαλσάμικο,
αυτήν



......που περιέχει

Μερικά φύλλα Μαρούλι κανονικά κομμένα (περίπου 1 εκατοστό)
Ένα Κρεμμυδάκι φρέσκο κομμένο σαν το μαρούλι
Άνιθο
Πιπεριές τουρσί
Ελιές ξυδάτες (τύπου Καλαμών)
και με την συνοδεία φρεσκοψημμένου ψωμιού, ε! καλά είναι για να χορτάσει ένα άτομο.
____________________________________

Η δεύτερη φωτό είναι ίδια, αλλά με διαφορετικό φωτισμό

ΚΑΛΗ ΜΕΓΑΛΟΒΔΟΜΑΔΑ.........
Posted by Picasa

Σάββατο 27 Μαρτίου 2010

ΕΝΑΣ ΧΑΛΒΑΣ ΚΑΙ ΔΥΟ ΤΟΥΡΤΕΣ !!!


Σάββατο μεσημέρι και η συγκέντρωση της Λέσχης ανάγνωσης, όπου συμμετέχει η σύζυγος, είναι σε γνωστό ουζερί(;) της Πλατείας Ναυαρίνου.

Στις 12 αρχίζει να αντιγράφει την συνταγή ΜΟΥ για νηστίσιμο χαλβά , σαν αυτόν που κάνω στα γενέθλια μου.
Η δόση ολόκληρη, για την μεγάλη φόρμα με την τρύπα , με προσθήκη σταφίδων, κουκουναριού, καρυδιών και....στην τρύπα ολόκληρα καρύδια και στην κορυφή μερικά μερικά κερασάκια γλασέ.
Δεν μπορώ να πω, ωραίο σαν εμφάνιση, σαν γεύση (δοκίμασα κάτι ψίχουλα) και σαν χρώμα.
Εμ, τόσα χρόνια, βλέπε-βλέπε, έκανε μια τέλεια αντιγραφή.
Γεια στα χέρια της!

Ο χαλβάς αυτός , στο σπίτι μας, είναι χαρακτηρισμένος "των γενεθλίων" και τον πρόσφερε στην παρέα της με την ευκαιρία των γενεθλίων της.

Στην πρώτη φωτό, αρχίζει η επίθεση

Μαζί όμως γιόρτασε τα γενέθλια της επίσης και μια φίλη της και , επειδή γενέθλια χωρίς τούρτα μόνο εγώ γιορτάζω, παραγγείλανε και δυο τούρτες,
μια σοκολατίνα......

....και μια καραμέλα με σαντιγύ.....

.....και εγώ, με την σειρά μου, εύχομαι να είναι χιλιόχρονες και οι δύο και όλη η παρέα της Λέσχης τους.
Και του χρόνου!!!


Posted by Picasa

Πέμπτη 25 Μαρτίου 2010

ΟΙ ΔΥΟ (;) ΜΠΑΚΑΛΙΑΡΟΙ της 25ης Μαρτίου

Ο ταπεινός μπακαλιάρος, ή "φτωχογιάννης" για τους Έλληνες, ή "ψάρι του βουνού" για τους Βάσκους, μαγειρεύεται (λένε οι Πορτογάλλοι) με 1000τρόπους.

Εμείς στο Πατρικό μου τον κάμναμε πάντα τηγανητό (και καμιά φορά πλακί, που δεν έτρωγα).

Για φέτος και επειδή οι ημέρες του Ευαγγελισμού και των Βαΐων είναι κολλητά και επειδή την Κυριακή έχει ξενάγηση στο Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, αγόρασα διπλή ποσότητα φιλέτο, για να μείνει. Τρώγεται το ίδιο καλά και σε επόμενες μέρες.

Άρχισα την προετοιμασία από χθες, αλλάζοντας το νερό ξαλμυρίσματος κάθε 4 ώρες.
Παράλληλα έκανα και ΣΚΟΡΔΑΛΙΑ με ΚΑΡΥΔΙ , που την "έκρυψα" για σήμερα.

Τον έκανα με δύο τρόπους
1. ΜΕ ΣΠΑΝΑΚΙ ΣΤΟ ΦΟΥΡΝΟ και
2. ΤΗΓΑΝΗΤΟ ΜΕ ΚΟΥΡΚΟΥΤΙ ΚΑΙ ΣΚΟΡΔΑΛΙΑ

ΜΠΑΚΑΛΙΑΡΟΣ ΜΕ ΣΠΑΝΑΚΙ ΣΤΟ ΦΟΥΡΝΟ

ΥΛΙΚΑ
4-6 κομμάτια Μπακαλιάρο φιλέτο ξαλμυρισμένο
400 γραμ. Σπανάκι extra fine κατεψυγμένο
1/2 φλ.τσαγ. Ελαιόλαδο Έξτρα Παρθένο
1-2 Πατάτες κομμένες φέτες πάχους μισού εκατοστού
1/2 φλ.τσαγ. Άνιθο ψιλοκομμένο
5 σκελίδες Σκόρδο ψιλοκομμένο
Χυμό από ένα Λεμόνι
Πιπέρι και, αν θέλουμε Αλάτι (εγώ δεν έβαλα, λόγω μπακαλιάρου)

ΕΚΤΕΛΕΣΗ
Λαδώνουμε με τα χέρια τις πατάτες, τις βάζουμε σε ταψάκι,
τις (αλατο)πιπερώνουμε και τις ψήνουμε στο φούρνο, στους 200 οC για 30'.

Σε 2 κουταλιές λάδι, σωτάρουμε το σκόρδο και το σπανάκι, σε τηγάνι, για 10' ή μέχρι να σωθεί το νερό που βγάζει το σπανάκι.
Προς το τέλος του σωταρίσματος ρίχνουμε τον άνιθο , τον χυμό του λεμονιού και ανακατεύουμε καλά.
Στρώνουμε το μείγμα του σπανακιού σε ταψάκι

Καλύπτουμε με τις ψημένες πατάτες

Βάζουμε από πάνω τα κομμάτια του μπακαλιάρου, ραντίζουμε με το υπόλοιπο λάδι

και ψήνουμε στο φούρνο 180 οC, για 25'
.
Και να το αποτέλεσμα

_________________________________________

ΜΠΑΚΑΛΙΑΡΟΣ ΤΗΓΑΝΗΤΟΣ ΜΕ ΣΚΟΡΔΑΛΙΑ (original)


ΥΛΙΚΑ
1 φιλέτο Μπακαλιάρου, κομμένο κομμάτια και ξαλμυρισμένο
Ελαιόλαδο Έξτρα Παρθένο για το τηγάνισμα

ΓΙΑ ΤΟ ΚΟΥΡΚΟΥΤΙ
3 φλ.τσαγ. Αλεύρι
2-3 κουταλιές λάδι
1 κουτάκι Μπύρα lager 330 ml
1 φλυτζανάκι του Ελληνικού καφέ Ούζο ή τσίπουρο

ΕΚΤΕΛΕΣΗ
Πρώτα φτιάχνουμε το κουρκούτι
Βάζουμε όλα τα υλικά στο μπωλ του μίξερ και χτυπάμε μέχρι να γινουν παχύρευστος χυλός.
Τον αφήνουμε να σταθεί τουλάχιστον μια ώρα πριν την χρήση. Εγώ τον έβαλα και μισή ώρα στο ψυγείο. Όταν το κουρκούτι είναι κρύο, δεν ξεκολλάει στο τηγάνισμα. Αν είχε 1-2 αυγά δεν χρειάζεται.
Βάζουμε μπόλικο λάδι σε τηγάνι, να κάψει, αλλά να μην αρχίσει να καπνίζει.
Βουτάμε ένα- ένα κομμάτι στο κουρκούτι και το τηγανίζουμε 3-4 λεπτά από κάθε πλευρά


Για να μη στάζουμε κουρκούτια σε όλη την κουζίνα, βουτάμε απ'την αρχή όλα τα κομμάτια και παίρνουμε με τσιμπίδα.
Αν τα κομμάτια μας είναι λεπτά και πρόκειται να ψηθούν γρήγορα, τότε στο κουρκούτι προσθέτουμε 1 κουταλάκι τσαγιού Ζάχαρη.
Έτσι ροδοκοκκινίζουν σε λιγότερο χρόνο και δεν παραψήνεται το ψάρι.
Να και το αποτέλεσμα, πριν το σερβίρισμα

Συνοδεύεται με λευκό ξηρό κρασί παγωμένο , και με βραστές ή ωμές σαλάτες.
Εμείς είχαμε Κουνουπίδι και Λαχανάκια Βρυξελλών με λαδολέμονο και Μαρούλι χοντροκομμένο,κρεμμυδάκι φρέσκο,άνιθο με ξύδι μπαλσάμικο.
Κρασί ΓΕΡΟΒΑΣΙΛΕΙΟΥ ΛΕΥΚΌ ΤΟΠΙΚΟ ΕΠΑΝΩΜΗΣ.

____________________________________________

Όταν τελείωσε το τηγάνισμα, το υπόλοιπο κουρκούτι το έριξα στο τηγάνι και έγινε αυτή η "λαλαγκίτα".
Έγινε νοστιμότατη, τηγανισμένη στο λάδι του ψαριού

Άντε και του χρόνου, αν είμαστε καλά.

Τετάρτη 24 Μαρτίου 2010

ΣΚΟΡΔΑΛΙΑ με ΚΑΡΥΔΙ

Σκορδαλιά, ένα παρεξηγημένο συνοδευτικό.
Και λέω παρεξηγημένο, γιατί οι περισσότεροι πιστεύουν ότι συνοδεύει μόνο τον παστό μπακαλιάρο, του Ευαγγελισμού και των Βαΐων.
Λίγοι ξέρουν ότι μπορεί να συνοδεύσει πλήθος λαχανικών, όπως κολοκυθάκια ή μελιτζάνες , τηγανητές ή ψητές και ότι άλλο ταιριάζει με κάτι "σκορδούχο ".


Αύριο που είναι 25η Μαρτίου, κλασσικά, θα γίνει "το ψάρι του βουνού" τηγανητό.
Ήδη από σήμερα ξαλμυρίζει και αλλάζω το νερό του κάθε τόσο.


Μια ιδέα ήταν να το κάνω φούρνου και σκορδαλιά με καρδιές αγγινάρας , αλλά λέω "Μην κάνετε επικίνδυνους πειραματισμούς" και χαλάσει το "αντέτι".


Έτσι έφτιαξα από σήμερα την σκορδαλιά, για να μείνει και στο ψυγείο, και ιδού το αποτέλεσμα


ΣΚΟΡΔΑΛΙΑ ΚΛΑΣΣΙΚΗ ΜΕ ΚΑΡΥΔΙ (*)


ΥΛΙΚΑ
150 γραμ. Ψωμί άσπρο καθαρό, χωρίς κόρα
2 φλ.τσ. Καρυδόψιχα ψιλοτριμμένη στο multi ή κοπανισμένη σε γουδί(**)
5+ σκελίδες Σκόρδο, κατά τα γούστα μας
1/2 φλ.τσ. Ελαιόλαδο Έξτρα Παρθένο
3-4 κουτ.σουπ. Ξύδι (λευκό βάζω για να μη γίνει σκούρο)
Πιπέρι και, αν θέλουμε, Αλάτι (δεν βάζω όταν θα πάει με ξερό μπακαλιάρο)


ΕΚΤΕΛΕΣΗ
Μουσκεύουμε την ψίχα του ψωμιού σε νερό, για λίγη ώρα, το στίβουμε στα χέρια καλά και το ρίχνουμε σε μπωλ.
Ρίχνουμε μετά όλα τα υπόλοιπα υλικά και τα δουλεύουμε με το μπαστούνι-μπλέντερ, μέχρι να γίνουν αλοιφή.
Στο ψυγείο για να σφίξει και να ενσωματωθούν τα υλικά και έτοιμη η Σκορδαλιά μας.
Αν την δούμε πολύ σφιχτή, τότε πρσθέτουμε λίγο λάδι ή νερό, δουλεύοντας ξανά.
Στα υλικά, το λάδι είναι μισό φλυτζάνι. Η μητέρα μου έβαζε ένα και γεμάτο.
____________________________


(*) Εμείς κάνουμε την Πολίτικη συνταγή, που είναι και Βορειοελλαδίτικη, με ΚΑΡΥΔΙ.
Γίνεται και με σκέτο ψωμί.
Στη Νότιο Ελλάδα και στο Ιόνιο, σκορδαλιά λένε την ΑΛΙΑΔΑ, που είναι με βρασμένες πατάτες. Άλλη γεύση και χρώμα.

(**) Στο πατρικό μου είχαμε τρία γουδιά μεγάλα. Ένα μπρούντζινο, ένα Ξύλινο Αγιορείτικο και ένα μαρμάρινο, με ανάγλυφα σχέδια απ΄έξω, της γιαγιάς μου.
Το μαρμάρινο, αφού άνοιξε μια τρύπα τον πάτο, η μητέρα μου το έκανε γλάστρα.
Το μπρούντζινο "πλιατσικολογήθηκε" από γειτόνισσες, όταν πέθανε η μητέρα και
το ξύλινο το έχω, μαζί με μια μινιατούρα, αποθηκευμένο. Αντικαταστάθηκε από την "τεχνολογία".
______________________

Αύριο ακολουθεί Μπακαλιάρος τηγανισμένος με κουρκούτι


Posted by Picasa

Η ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ 1821

Επαναστάσεις γίνονται σε πολλά μέρη του κόσμου, από τους λαούς και τα Έθνη.
Και άλλες τόσες βαφτίζονται "επανάσταση" (βλέπε πραξικόπημα της 21ης Απριλίου 1967).
Όλες όμως στην πραγματικότητα είναι πόλεμοι "ΕΜΦΥΛΙΟΙ". Γίνονται μέσα στον ίδιο λαό, από ομάδες που η μια προσπαθεί να επικρατήσει της άλλης, σκοτώνονται, φαγώνονται μεταξύ τους, χωρίς πάντα να επικρατήσει ο δικαιότερος.
Τέτοια είναι η Γαλλική Επανάσταση του 1789, η Ρωσική Επανάσταση του 1917 κ.ά.

Μερικές γίνονται και για την αποτίναξη ζυγού από αλλόφυλους.
Ο χαρακτηρισμός όμως που αρμόζει είναι "ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΤΙΚΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ". Τέτοιος πόλεμος ήταν και αυτός που ξεκίνησε τον Μάρτιο του 1821, λίγο πριν του Ευαγγελισμού.

Όλοι αυτοί οι πόλεμοι ξεκινούν αμέσως μετά την κατάκτηση, άντε 5-10 χρόνια μετά.
ΟΧΙ όμως 400 !!!
Ναι μεν ο Τούρκος μπήκε στην Κωνσταντινούπολη το 1453 και κατέκτησε τα Βαλκάνια, δεν κατάφερε όμως να αφομοιώσει τους πληθυσμούς. Και σε αυτό δεν φταίει τίποτε άλλο από το κατώτερο πολιτιστικό επίπεδο και......το μίσος στον Τούρκο, που το καλλιεργούσαν οι λόγιοι της εποχής και οι ιερείς με τα κρυφά σχολειά.

Ένα τέτοιο κρυφό σχολειό υποδυόμαστε εδώ, στο Δημοτικό, στον διάδρομο που ένωνε την πρώτη τάξη με το γραφείο των δασκάλων.
Η κάθε φωτογραφία είναι από διαφορετική χρονιά, φαίνεται άλλωστε και από το background, που για να το δήτε καλύτερα κάντε "κλικ" στις φωτό......


.........και λέγαμε και ποιήματα (απ'έξω !!!)......
......και με μικρά σκετσάκια υποδυόμασταν τους Ήρωες του '21 (εδώ "είμαστε" η Φιλική Εταιρεία, ο Σκουφάς, ο Ξάνθος και το χέρι του Τσακάλωφ)..........
Αξίζει να προσέξουμε το σκηνικό. Με κιλίμια και κουρελούδες γύρω-γύρω, το σκαμνάκι που έγινε τραπεζάκι βάζοντας επάνω την στρόγγυλη τάβλα που είχε η επιστάτρια για να ανοίγει φύλλο για τις τυρόπιτες που πουλούσε στα διαλείμματα. Τραγικό!!!

Τα συγκρίνω με τις ανάλογες παραστάσεις στο σχολείο του ανηψιού μου και κουνάω με λύπη το κεφάλι.

Και όμως το ευχαριστιόμασταν και το περιμέναμε, ίσως γιατί δεν είχαμε δει τα καλύτερα (είναι καλύτερα άραγε;;)

.........και στο τέλος της γιορτής τραγουδούσαμε, χωρίς μουσική υπόκρουση και τον ΕΘΝΙΚΟ ΜΑΣ ΥΜΝΟ



Και σήμερα , το 2010, διάφοροι ανθέλληνες, μίσθαρνα όργανα του διεθνούς Σιωνισμού , θέλουν να καταργήσουν αυτές τις γιορτές Εθνικής μνήμης της Ιστορίας μας, προσπαθώντας να τα ξεχάσουμε .
Οι δάσκαλοι και οι καθηγητές, βρίσκουν την ευκαιρία, μιας και βαριούνται και γίνονται, ίσως άθελά τους, όργανα του αφελληνισμού της νέας γενιάς.

Ακόμη αν διαβάσεις όλες τις στροφές του ΥΜΝΟΥ ΕΙΣ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΝ του Διονυσίου Σολωμού, θα μπορέσεις να διακρίνεις και παραλληλισμούς με την τωρινή εποχή.
Όχι μονο τις πρώτες στροφές που μελλοποίησε ο Νικόλαος Μάντζαρος και έγινε ο Εθνικός μας Ύμνος.

Και του χρόνου να είμαστε καλά.

Posted by Picasa

Πέμπτη 18 Μαρτίου 2010

ΠΑΣΤΑ ΦΛΩΡΑ ΝΗΣΤΙΣΙΜΗ , και άλλες....συνταγές...

"Σκαλίζοντας" την "κληρονομιά" των συνταγών, βρήκα κάτι χειρόγραφα, κιτρινισμένα και "μπαρουτοκαπνισμένα", για Πάστα Φλώρα (βλέπε στο τέλος)
Επειδή τα "αρτίσιμα" υλικά ήταν μόνο δύο, αποφάσισα να μετατρέψω σε νηστίσιμη.
Έκανα και μιά έρευνα στο διαδίκτυο ("Ερευνάτε τας γραφάς" λέει) και κατέληξα σε ένα πολύ καλό αποτέλεσμα.
Τριφτό και νοστιμότατο το "ψωμώδες" τμήμα ξυνούτσικο το "μαρμελώδες".
Είχα το τελευταίο υπόλοιπο από την περσυνή μου μαρμελάδα βύσινο (μισό βαζάκι μόνο), δηλαδή περίπου 200 γραμμάρια.
Πετάχτηκα και πήρα και ένα βαζάκι μαρμελάδα κεράσι, για να συμπληρωθεί το μισό κιλό.

Και να το αποτέλεσμα.....



Υ Λ Ι Κ Α (για ταρτιέρα 30 εκατοστών ή για καπάκι πυρέξ 30 εκ.)
1 φλ.τσαγ. Ελαιόλαδο Έξτρα Παρθένο
1/3 φλ.τσαγ. Χυμό πορτοκάλι
3 κουταλιές σούπας Λικέρ Τσέρυ (τέτοιο είχαμε, αλλιώς και κονιάκ είναι ΟΚ)
Ξύσμα από την φλούδα του πορτοκαλιού που στίψαμε πιο πάνω
1/3 φλ.τσαγ. Ζάχαρη
1/2 κιλό μαρμελάδα (ότι μας κάνει κέφι)
Αλεύρι που φουσκώνει μόνο του, όσο σηκώσει (με τα πιο πάνω υγρά πήρε 3+1/2 φλυτζάνια)

Ε Κ Τ Ε Λ Ε Σ Η
Χτυπάμε σε μεγαλη ταχύτητα στο μίξερ το ελαιόλαδο, τον χυμό, το λικέρ, τη ζάχαρη και το ξύσμα πορτοκαλιού , μέχρι να ομογενοποιηθούν καλά.
Με το μίξερ σε χαμηλή ταχύτητα αρχίζουμε να ρίχνουμε τα αλεύρι σταδιακά, μέχρι να γίνει μια ζύμη που να μη κολλάει.
Το ζύμωμα πρέπει να τελειώσει μόλις απορροφηθεί το αλεύρι και όχι περισσότερο, για να γίνει τριφτή και τραγανή. Αυτή είναι η πιό σπουδαία φάση και απο το πόσο τριφτή είναι η ζύμη, καταλαβαίνουμε αν είναι φρέσκιες οι "ετοιματζίδικες" του Αγαπητού, του Τερκενλή και του αρτοποιείου Τιτάνια, από όπου παίρναμε τα περασμένα χρόνια.


Κρατάμε ένα μπαλλάκι σαν δυο χούφτες από την ζύμη, και το υπόλοιπο το απλώνουμε στο ταψάκι.
Αν μας δυσκολεύει στο άπλωμα, τότε χρησιμοποιούμε σπάτουλα που την βρέχουμε σε νερό.
Μετά απλώνουμε την μαρμελάδα.

Η αριστερή που είναι πιο πηχτή και στέκεται "ντούρα" είναι το βύσσινο.
Δεξιά είναι το κεράσι, πιο νερουλή.
Από το μπαλλάκι της ζύμης που κρατήσαμε, πλάθουμε κορδόνια και τα τοποθετούμε στην επιφάνεια της μαρμελάδας, καφασωτά, δηλαδή σαν κάγκελα φυλακής, χωρίς να είμαστε οι "λεβέντες" της παροιμίας που λέει "της φυλακής οι λεβέντες είναι για τα σιδερα".

Ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο στους 170 οC για 30' ή μέχρι να ροδίσει

Περιμένουμε να κρυώσει και κόβουμε τρίγωνα κομμάτια.

Όχι σαν εμάς που δεν περιμέναμε να κρυώσει και έκοψα το τρίγωνο της πρώτης φωτό, συν λίγο ακόμη.

_________________________________________

Αυτές είναι χειρόγραφες συνταγές που βρήκα στο ντοσιέ της μητέρας μου.
Δεν ξέρω την προέλευση τους, αλλά κάποια απ'όλες την ακολουθούσε η γυναίκα μου και έφτιαχνε ωραίες "Φλώρες" όταν είμασαν ακόμη νιόπαντροι. Μετά.........











Με κλικ στις εικόνες τις έχουμε μεγάλες, για λεπτομέρειες.
Posted by Picasa

Τετάρτη 17 Μαρτίου 2010

(ΣΑΝ !!!) ΤΣΟΥΡΕΚΙ ΝΗΣΤΙΣΙΜΟ....


Τα τσουρέκια ήταν η πρώτη ανάρτηση αυτού του ιστολογίου.
Τα κανονικά όμως, τα αφράτα, τα Πολίτικα, με συνταγή δοκιμασμένη χρόνια και χρόνια.
Την ίδια συνταγή χρησιμοποίησα και στη Βασιλόπιτα.

Όποιος θέλει να δει υλικά και εκτέλεση και βαριέται να αναζητήσει από τις ετικέτες στην πλαϊνή στήλη (ΠΑΣΧΑΛΙΑΤΙΚΑ ή ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΑ) , μπορεί να δει ΕΔΩ και ΕΔΩ .

Την Κυριακή το πρωΐ πέρασα από ένα εξειδικευμένο στα Κούκις μαγαζί, στην ΑγιαΣοφιά και βλέπω πινακίδα "Τσουρέκι νηστίσιμο με ταχίνι".

Το ψαχτήρι με έφερε στην ιστοσελίδα www.TYPOS.COM.CY και σε διάφορες άλλες.

Σε μια μάλιστα υπάρχει η συνταγή του typos.com.cy , ΑΚΡΙΒΩΣ και με το ίδιο ορθογραφικό λάθος, χωρίς καμία αναφορά στην πηγή.

Και λέω ότι αυτή η "παρέα" έκανε την αντιγραφή, γιατί γράφτηκε ΕΞΗ χρόνια μετά!!!

Αμέσως τσίμπησα και, μια και δυό, παίρνω ταχίνι και κάτι άλλα ψιλά που μου έλειπαν και αρχίζω την περιπέτεια.
Το αποτέλεσμα της περιπέτειας, μετά από 8 ώρες , είναι αυτό

Παραθέτω την συνταγή όπως ακριβώς την βρήκα στο www.typos.com.cy και μετά θα γράψω τις αλλαγές που έκανα


Νηστίσιμο τσουρέκι με ταχίνι

Συστατικά
100 γραμμάρια νωπή μαγιά
1 1/2 κούπα ζάχαρη
1 κούπα ταχίνι
2 κουταλάκια μαχλέπι
1/2 κουταλάκι μαστίχα
1 κουταλάκι γλυκάνισο
1 κουταλάκι αλάτι
1 κιλό αλεύρι για όλες τις χρήσεις
Λίγο χλιαρό νεράκι


Οδηγίες
Σε μια λεκάνη λιώνουμε τη μαγιά με λίγο χλιαρό νερό και προσθέτουμε λίγο αλεύρι ώστε να γίνει ένας πηχτός χυλός
Αφήνουμε αυτό το μείγμα για λίγη ώρα μέχρι να φουσκώσει
Σε άλλη λεκάνη αναμειγνύουμε τα υπόλοιπα υλικά εκτός από το αλεύρι
Όταν το μειγμα της μαγιάς είναι έτοιμο ανακατεύουμε όλα τα ύλικά μαζί και το αλεύρι και ζυμώνουμε καλά
Ίσως χρειαστεί να προσθέσουμε και λίγο χλιαρό νερό
Η ζυμη θα πρέπει να γίνει ελαστική
Αφήνουμε να φουσκώσει η ζύμη
Όταν θα είναι έτοιμη θα δώσουμε σχήμα στα τσουρέκια μας και θα τα τοποθετήσουμε σε λαδωμένο ταψι
Τα αφήνουμε να ξαναφουσκώσουνε
Ψήνουμε σε προθερνασμένο φούρνο στους 180 βαθμούς
____________________________

Η μόνη αλλαγή που έκανα ήταν ότι αντί να βάλω γλυκάνισο, έβαλα σκόνη Κακουλέ.

Η ζύμη, μετά από τρεις ώρες, ΔΕΝ φούσκωσε (μάλλον η "φρέσκια" μαγιά φταίει. Ήταν "ύποπτη" μάρκα)

Τότε άκουσα μέσα μου την φωνή της μητέρας μου, να λέει πρωΐ-πρωΐ "Σταύρο, τρέχα στον φούρνο και φέρε μαγιά. Θα τα ξαναζυμώσω".
Στον φούρνο δεν πήγα, άνοιξα όμως το ψυγείο και πήρα τα τρία από τα τέσσερα φακελάκια ξερή μαγιά που είχαμε.
Τα διαλύω σε 2-3 φλυτζάνια χλιαρό νερό, ανασκουμπώνομαι και αρχίζω.
Βούτημα τα χέρια στον χυλό και ζύμωμα και ξανά και ξανά, μέχρι να μου πέσουν τα νεφρά, που λένε.
Καλή γυμναστική, δε λέω, αλλά χωρίς εγγύηση για το αποτέλεσμα.
Σε δύο ώρες, μετά την απογευματινή βόλτα των σκύλων, σηκώνω λίγο την πετσέτα που είχα σκεπάσει την λεκάνη και βλεπω ότι φούσκωσε, όχι βέβαια στο επιθυμητό, αλλά κάπως καλά.
Η ζύμη ήταν ελαστική, δεν κολλούσε στα χέρια, αλλά δεν μπορούσε να γίνει πλεξούδα.
Κατέληξα να την βάλω στο βαθύ ταψί, σε λαδόκολλα και να την ψήσω.
Το σπίτι μοσχοβόλησε "Πάσχα", εγινε πολύ νόστιμο, αλλά όχι "τσουρέκι".



Ίσως του χρόνου να το ξαναπροσπαθήσω. Θα δούμε.

Posted by Picasa